Πανόραμα Περού, Αρεκίπα

Πτήση για τη Λίμα μέσω ενδιάμεσου σταθμού. Άφιξη το απόγευμα στην «Πόλη των Βασιλέων» όπως ήταν ο τίτλος της όταν την ίδρυσε ο Φρανσίσκο Πιζάρο στις 18 Ιανουαρίου του 1535. Μεταφορά στο ξενοδοχείο, δείπνο και διανυκτέρευση.

Όταν κατέλυσαν οι «Κονκισταδόρες» την αυτοκρατορία των Ίνκας, αποφάσισαν να «κατασκευάσουν» ένα καινούργιο κρατικό μόρφωμα, το οποίο και ονόμασαν «Αντιβασίλειο του Περού». Για να γίνει πιο εμφανής η αλλαγή των πυλώνων της εξουσίας, αλλά και διότι η εκμετάλλευση των οικονομικών πόρων των καινούργιων εδαφών απαιτούσε δημιουργία λιμανιού, μετέφεραν την πρωτεύουσα από το πάμπλουτο, αυτοκρατορικό Κούσκο, στις όχθες του ποταμού Ρίμακ, δίπλα στις ακτές του Ειρηνικού ωκεανού. Με την πάροδο των αιώνων, εγκαταλείφθηκε το επίσημο όνομα της πόλης και υιοθετήθηκε το όνομα του ποταμού, που, λόγω της παραφθοράς, έγινε Λίμα. Η σημερινή μας ξενάγηση θα ξεκινήσει από τις συνοικίες του Μιραφλόρες και του Μπαράνκο δίπλα στις ακτές του ωκεανού, ενώ στη συνέχεια κατευθυνόμαστε προς το ιστορικό κέντρο, όπου μας περιμένουν εικόνες της αποικιακής αρχιτεκτονικής του Περού. Θα κατεβούμε στην πλατεία του ήρωα της επανάστασης Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν και θα περπατήσουμε τον ενδιαφέροντα, γεμάτο με ιστορικά κτίρια πεζόδρομο που θα μας οδηγήσει στην Πλατεία των όπλων. Εκεί είναι το σημείο όπου χτυπάει η καρδιά της χώρας τα τελευταία 500 χρόνια. Τα κτίρια που επικεντρώνουν το ενδιαφέρον μας είναι το Προεδρικό Μέγαρο, το αποικιακό δημαρχείο και βεβαίως, ο άλλος πόλος εξουσίας, ο καθεδρικός ναός που στεγάζει και το παρεκκλήσιο με το μνήμα του Πιζάρο. Μετά την έξοδό μας από τον καθεδρικό έχουμε λίγο ελεύθερο χρόνο για να παρακολουθήσουμε την αλλαγή φρουράς στο προεδρικό Μέγαρο. Αρκετά κοντά στην Πλατεία των Όπλων βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου με τις κατακόμβες το οποίο και θα επισκεφθούμε. Στη συνέχεια μας περιμένει η επίσκεψη στο Παγκοσμίως διάσημο Μουσείο του Χρυσού όπου φυλάσσονται μερικά από τα κορυφαία ευρήματα των Προκολομβιανών Πολιτισμών της περιοχής. Το μουσείο αυτό είναι ιδιωτικό και στεγάζει (μεταξύ άλλων) πάνω από 1000 χρυσά αντικείμενα, κυρίως των πολιτισμών Τσιμού και Λαμπαγιέκε που άκμασαν μεταξύ του 11ου και 14ου αιώνα μ.Χ.. Μετά το τέλος της επίσκεψης, επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και, πριν το δείπνο, έχουμε την ευκαιρία για μια βόλτα στο εμπορικό κέντρο της ακτής του Ειρηνικού Larcomar.

Πριν την αυγή, αναχώρηση οδικώς για το παράκτιο Παράκας όπου θα επιβιβαστούμε σε ειδικά ταχύπλοα για να απολαύσουμε μια δίωρη κρουαζιέρα (καιρού επιτρέποντος) στον υδροβιότοπο των Iσλας Mπαγιέστας, με τη σπάνια πανίδα που αποτελείται από θαλάσσια λιοντάρια και άφθονα είδη πτηνών. Τα νησιά Μπαγιέστας τα τελευταία 150 χρόνια έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας με τη συλλογή και εμπορική εκμετάλλευση της κοπριάς των πουλιών, η οποία όλοι ξέρουμε ότι αποτελεί το καλύτερο φυσικό λίπασμα, ενώ στην παρούσα φάση αποτελούν το σημείο αναφοράς για τον όλο και περισσότερο αναπτυσσόμενο εκοτουρισμό της χώρας. Εκτός από τους θαλάσσιους λέοντες, που μετρούν πολλές εκατοντάδες στην περίοδο της αναπαραγωγής τους, θα δούμε και πολλά είδη πτηνών, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν οι πιγκουίνοι Humbolt.

Η επόμενή μας στάση θα είναι στην όαση Huacachina, λίγο έξω από την πόλη Ίκα, όπου θα μας δοθεί η ευκαιρία για φωτογραφίες και για ένα –ελαφρύ λόγω επικείμενης πτήσης- φαγητό. Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε στην έρημο της Nάσκα, η οποία είναι παγκοσμίως διάσημη για τις μυστηριώδεις γραμμές της. Είναι ένα φαινόμενο το οποίο δεν μπορεί να παρατηρήσει κανείς από το επίπεδο του εδάφους και για το οποίο έχουν διατυπωθεί πάμπολλες θεωρίες. Από αυτές, ξεχωρίζει περισσότερο αυτή που αποτύπωσε στο βιβλίο του «Άρματα των Θεών» ο γνωστός Ελβετός συγγραφέας Έρικ Φον Ντένικεν, που υποστηρίζει ότι οι γραμμές αποτελούν σημεία αναφοράς για προσγείωση διαστημοπλοίων! Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, βέβαια, κατέρριψε τις θεωρίες του, αλλά όχι προτού αυτές βάλουν το λιθαράκι τους, κάνοντας τους χώρους στους οποίους αναφέρονται ιδιαίτερα γνωστούς στο ευρύ κοινό. Το απόγευμα μας περιμένει η μοναδική εμπειρία της πτήσης με ελαφρά αεροπλάνα πάνω από αυτές τις ιδιότυπες γραμμές με τα διάφορα σχήματα (καιρού επιτρέποντος).

Πρωινή αναχώρηση για την Αρεκίπα, τον τελικό μας προορισμό για σήμερα. Η απόσταση που θα διανύσουμε με το λεωφορείο είναι –ως επί το πλείστο- παράλληλα με την ακτογραμμή και με κατεύθυνση προς τα νότια. Το τοπίο εναλλάσσεται από καθαρά σεληνιακό με καθόλου ή σχεδόν καθόλου βλάστηση, σε στενές, κατάφυτες ζώνες που οφείλουν τη χλωρίδα τους στους ποταμούς και τους χειμάρρους που πηγάζουν από τις Άνδεις και χύνονται στον Ειρηνικό ωκεανό, δίνοντας ζωή με τα ύδατά τους στα εδάφη που διατρέχουν. Τις τελευταίες τρεις ώρες της διαδρομής μας θα αρχίσουμε να ανεβαίνουμε τις Άνδεις με στόχο να φθάσουμε στην Αρεκίπα σε υψόμετρο 2.328 μέτρα όπου και θα γίνει η πρώτη εξοικείωση του οργανισμού μας για τα υψόμετρα που ακολουθούν αργότερα. Μετά την τακτοποίησή και το δείπνο μας στο ξενοδοχείο, ευκαιρία για έναν πρώτο περίπατο-γνωριμία της πόλης. Η πανέμορφα φωτισμένη κεντρική Πλατεία των Όπλων με τον καθεδρικό και τα σημαντικά της κτίρια είναι το σημείο που θα συγκεντρώσει το φωτογραφικό μας ενδιαφέρον, αλλά και η ευκαιρία μας να πιούμε το ποτό μας αφουγκραζόμενοι τον παλμό της πόλης.

Η Αρεκίπα ιδρύθηκε στις 15 Αυγούστου του 1540 και –λόγω της θρησκευτικής εορτής- πήρε το όνομα «Όμορφη Πόλη της Κυρίας μας της Αναλήψεως»,  όνομα που δεν μακροημέρευσε βέβαια, αφού όλοι αποφάσισαν να την αποκαλούν με το σημερινό της –πιο εύκολο- όνομα λόγω μιας παρεξήγησης στη μετάφραση κατά τις πρώτες επαφές των αποικιοκρατών με τους ντόπιους ινδιάνικους πληθυσμούς. Είναι γνωστή ως «Λευκή Πόλη» είτε λόγω του πληθυσμού της που ήταν κατά συντριπτική πλειοψηφία λευκοί, είτε λόγω της λευκής πέτρας που χρησιμοποιήθηκε για την οικοδόμησή της, ενώ το ιστορικό της κέντρο αποτελεί μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Η μέρα μας ξεκινά με πρωινή ξενάγηση της πόλης, όπου θα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε μια πανοραμική της εικόνα αλλά και να φωτογραφίσουμε τα ηφαίστεια που την περιβάλλουν με προεξέχουσα φιγούρα αυτή του Μίστι. Στη συνέχεια θα επισκεφθούμε το μοναστήρι της Σάντα Καταλίνα που για αιώνες ήταν ο τόπος που μόναζαν –πάντα με τις υπηρέτριές τους – οι κόρες των λευκών κατοίκων, ενώ μετά, σειρά έχει η Πλατεία των Όπλων. Εδώ θα επικεντρωθούμε στον καθεδρικό ναό, του οποίου τα αρχικά σχέδια προέβλεπαν την κατασκευή του μεγαλύτερου καθολικού ναού παγκοσμίως, τα αποικιακά κτίρια περιμετρικά της πλατείας και, τελικά το Ιησουίτικο μοναστήρι «Compania de Jesus» όπου θα πάρουμε μια πρώτη γεύση από τις αγιογραφίες της σχολής του Κούσκο.

Μετά το πρωινό μας , αναχωρούμε οδικώς για τη λίμνη Τιτικάκα, που στα 3812 μέτρα είναι η μεγαλύτερη πλεύσιμη λίμνη στο κόσμο σε τέτοιο υψόμετρο. Η διαδρομή μας, μέσα από την οροσειρά, περνάει από το πιο υψηλό σημείο της διαδρομής το Crucero Alto στα 4.528 μέτρα και μας φέρνει στο Αλτιπλάνο (οροπέδιο), που με ένα μέσο υψόμετρο κοντά στα 4.000 μέτρα, ήταν κοιτίδα των προκολομβιανών πολιτισμών των Άνδεων. Κατά μήκος της διαδρομής θα μπορέσουμε να δούμε κοπάδια ολόκληρα από Βικούνιες οι οποίες ανήκουν στην οικογένεια των καμηλιδών, με πιο γνωστό εκπρόσωπο το λάμα, και οι οποίες δίνουν μαλλί ποιότητας ανάλογης του Αλπακά. Άφιξη στο παραλίμνιο Πούνο, χτισμένο αμφιθεατρικά στις όχθες της λίμνης, και μεταφορά στο ξενοδοχείο μας.

Η λίμνη Τιτικάκα με εμβαδό 8.372 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι η μεγαλύτερη λίμνη της Νότιας Αμερικής και η μεγαλύτερη στον κόσμο σ’ αυτό το  υψόμετρο στην οποίαν πλέουν μεγάλα πλοία (το μεγαλύτερο αυτή τη στιγμή έχει εκτόπισμα 2.200 τόνους), ενώ την κυριότητα των υδάτων της μοιράζονται το Περού και η Βολιβία. Σ’ αυτή την περιοχή συναντάμε πληθυσμιακές ομάδες που ομιλούν την τρίτη κατά σειρά επίσημη γλώσσα του Περού, την Αϊμαρά. Η ολοήμερη ξενάγησή μας, ξεκινάει με βαρκάδα στη λίμνη όπου θα επισκεφθούμε τα μοναδικά «πλωτά νησιά» που είναι φτιαγμένα από καλάμια και που κατοικούνται εδώ και αιώνες από τους Ούρος. Θα μας δοθεί η ευκαιρία να κατανοήσουμε τον τρόπο κατασκευής των νησιών τους, να επισκεφθούμε τα σπιτάκια τους, να δούμε τον –ακόμα και σήμερα – τρόπο ζωής τους. Στη συνέχεια μας περιμένει το Σιλουστάνι με τα περίφημα Τσούλπας, τους τάφους – πύργους  που χρησιμοποιούνταν ως τελευταία κατοικία για τους πολίτες της ανώτατης τάξης της φυλής των Κόλια. Ο πολιτισμός των Κόλια άνθισε παράλληλα με αυτόν του Τιαχουανάκο στη Βολιβία κατά τον όγδοο μ.Χ. αιώνα, δηλαδή είναι πολύ προγενέστερος αυτού των Ίνκας. Μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης του αρχαιολογικού χώρου, θα πάρουμε το γεύμα μας στο τοπικό εστιατόριο με υπέροχη θέα στη διπλανή λίμνη Ουμάγιο που έχει υψόμετρο πάνω από 4.000 μέτρα. Τέλος, μία βόλτα στο ίδιο το Πούνο θα κλείσει  τη μέρα μας.

Νωρίς το πρωί θα αναχωρήσουμε, οδικώς, για το Κούσκο τη «μυθική» πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Ίνκας, στην καρδιά των Άνδεων. Η διαδρομή μας περνά από το σημείο «Άμπρα Λα Ράγια» που με υψόμετρο 4.338 μέτρα αποτελεί το όριο μεταξύ των επαρχιών του Πούνο και του Κούσκο. Μερικά χιλιόμετρα αργότερα θα σταματήσουμε για να επισκεφθούμε το Ράτσι, έναν ινκαϊκό αρχαιολογικό χώρο στον οποίο ξεχωρίζει ο ναός του θεού των Ίνκας Βαϊρακότσα, που πιστεύεται ότι, πριν την καταστροφή του από τους Ισπανούς, είχε την μεγαλύτερη σε έκταση στέγη κτιρίου της αυτοκρατορίας. Η επόμενή μας στάση θα γίνει στο χωριό Ανταουαϊλίλιας για να θαυμάσουμε τον τοπικό καθολικό ναό που αποκαλείται «Καπέλα Σιξτίνα» της Αμερικής λόγω των πανέμορφων τοιχογραφιών που τον διακοσμούν. Το απόγευμα καταλήγουμε στο ξενοδοχείο μας στο Κούσκο και το βράδυ παίρνουμε το δείπνο μας σε τοπικό εστιατόριο, παρακολουθώντας φολκλορικό θέαμα με χορούς και τραγούδια της τοπικής λαϊκής παράδοσης.

Ενώ ο εγκέφαλος της αυτοκρατορίας των Ίνκας είχε τη βάση του στο Κούσκο, η καρδιά της χτυπούσε στη Ιερή Κοιλάδα. Είναι μια απίστευτα εύφορη κοιλάδα, λόγω του ποταμού Ουρουμπάμπα που τη διασχίζει, και τα νερά του οποίου κάποια στιγμή  (και αφού αλλάξει πολλά ονόματα), μετά από πολλά χιλιόμετρα  καταλήγουν στον Αμαζόνιο και στη συνέχεια στον Ατλαντικό ωκεανό. Μετά το πρωινό μας  θα επισκεφθούμε το Πίσακ, χωριό το οποίο ήταν το σημείο συνάντησης και ανταλλαγής προϊόντων των ντόπιων πληθυσμών μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες. Ακόμη και τώρα, δύο φορές την εβδομάδα, στήνεται εδώ η ινδιάνικη αγορά, με τους χωρικούς να κατεβαίνουν από τα γύρω βουνά για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Βέβαια, με το τουριστικό ρεύμα να έχει ανοδική πορεία, το παζάρι αυτό είναι πια καθημερινό χωρίς όμως να έχει χάσει την αυθεντική του γραφικότητα.  Ο επόμενός μας σταθμός είναι το Ολιανταϋτάμπο, χωριό μεγάλης στρατηγικής σημασίας τόσο για τους Ίνκας, όσο και για τους Ισπανούς λόγω του ότι ήταν η πύλη εισόδου στην Ιερή Κοιλάδα από την πλευρά των τροπικών δασών του Αμαζονίου. Εξαιτίας της μεγάλης σπουδαιότητάς του, οι Ίνκας φρόντισαν να το εφοδιάσουν με μεγάλες αποθήκες δημητριακών στις γύρω πλαγιές και να το διακοσμήσουν με λίθινες κατασκευές, από τις οποίες ξεχωρίζουν αυτές στο λόφο των ναών, με σκαλισμένους μονόλιθους που ζυγίζουν αρκετούς τόνους, ενώ η μεταφορά τους εκεί από το λατομείο αποτέλεσε έναν μηχανολογικό άθλο για την εποχή. Θα δούμε όμως ότι και το ίδιο το χωριό είναι πανέμορφο, χτισμένο δίπλα στον ποταμό, ενώ τα κτίριά του (που στις περισσότερες περιπτώσεις ιδιοποιήθηκαν από τους Ισπανούς) έχουν τα θεμέλιά τους από την Προκολομβιανή περίοδο. Όλα αυτά συνοδεύονται από τη τραχιά ομορφιά των τοπίων των Άνδεων και τη γαλήνια εικόνα των χωριών των ιθαγενών. Μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης, παίρνουμε το γεύμα μας σε ένα από τα όμορφα εστιατόρια της Ιερής Κοιλάδας, και το απόγευμα καταλήγουμε στο ατμοσφαιρικό μας ξενοδοχείο για να διανυκτερεύσουμε.

Πρωινή αναχώρηση για την ολοήμερη επίσκεψη με τραίνο στο θρυλικό Μάτσου Πίτσου. Το ταξίδι μας ξεκινά με το λεωφορείο μέχρι το Ολιανταϋτάμπο όπου μπαίνουμε στο τρένο που θα μας οδηγήσει στο Άγουας Καλιέντες, 400 μέτρα πιο χαμηλά από τον αρχαιολογικό χώρο. Εκεί μπαίνουμε σε τοπικό λεωφορείο με το οποίο διανύουμε τα τελευταία χιλιόμετρα μέχρι την είσοδο του συμπλέγματος του Μάτσου Πίτσου. Το «Γέρικο Βουνό» όπως είναι η μετάφραση του Μάτσου Πίτσου στα Ελληνικά, ανακαλύφθηκε το 1911 τυχαία από τον σπουδαίο Αμερικάνο αρχαιολόγο του Πανεπιστημίου Γέηλ  Χίραμ Μπίγκαμ. Στις ανασκαφές που ακολούθησαν  διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν ο πρώτος μη ιθαγενής που είχε περάσει από το σημείο. Υπάρχουν στοιχεία ότι, ιεραπόστολοι και άλλοι εξερευνητές είχαν ανακαλύψει τον αρχαιολογικό χώρο τον 19ο και στις αρχές του 20ου αιώνα χωρίς να το κάνουν ευρέως γνωστό. Μετά την ανακάλυψη και τη μελέτη των ευρημάτων από τις ανασκαφές, ο Χίραμ Μπίγκαμ δημοσίευσε το βιβλίο με τον τίτλο «Η Χαμένη Πόλη των Ίνκας», που πυροδότησε και την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής αλλά και της χώρας. Το Μάτσου Πίτσου με τα περισσότερα από 150 κτίρια στα οποία συμπεριλαμβάνονται λουτρά, οικίες, ναοί και βωμοί, αποτελεί αναμφισβήτητα τον κορυφαίο αρχαιολογικό χώρο της Νοτίου Αμερικής.  Ο μοναδικός συνδυασμός  της εξαιρετικής τοπογραφίας της περιοχής, της οργιώδους βλάστησης (μην ξεχνάμε ότι είναι κτισμένο σε περιοχή που οι ντόπιοι ονομάζουν «Φρύδι της Ζούγκλας») και της επιβλητικής αρχιτεκτονικής αποτελούν ένα σύνολο απαράμιλλο που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Είναι γνωστό ότι οι Ίνκας δεν είχαν γραφή (τα περισσότερα στοιχεία που γνωρίζουμε γι’ αυτούς προέρχονται από τους Ισπανούς χρονικογράφους) με αποτέλεσμα, τα αρχαιολογικά ευρήματα του χώρου να έχουν πάρει ένα, μάλλον αυθαίρετο, όνομα από τους επιστήμονες. Από αυτά τα μνημεία λοιπόν, ξεχωρίζουν ο Ναός του Ηλίου, ο Θάλαμος με τα τρία παράθυρα, ο Ναός του Κόνδορα και ο σκαλισμένος βράχος Ιντιχουατάνα που χρησίμευε ως ηλιακό ρολόι. Μετά το τέλος της επίσκεψης γευματίζουμε και, ακολουθώντας την αντίθετη διαδρομή, φθάνουμε το βράδυ στο Κούσκο όπου και θα διανυκτερεύσουμε.

Μετά το πρωινό αναχωρούμε για την ξενάγηση στην, κατά πολλούς, ομορφότερη αποικιακή πόλη του Περού που θα μας γοητεύσει με την εξαίρετη αποικιακή αρχιτεκτονική της, η οποία οφείλεται στους Ισπανούς που ξεδίπλωσαν τις αρετές τους πάνω στα προϋπάρχοντα παλάτια και κτίρια των Ίνκας. Η αλήθεια είναι ότι οι Ισπανοί βρήκαν μια πανέμορφα δομημένη πόλη και, για να υπογραμμίσουν ότι η καινούργια εξουσία (Βασιλιάς της Ισπανίας) υπερίσχυε της παλαιάς (Αυτοκράτορας των Ίνκας), φρόντισαν κάποια από τα κτίρια να τα γκρεμίσουν, ενώ στα υπόλοιπα να κρατήσουν μόνο τα θεμέλια (ορατά ακόμα και τώρα) και να χτίσουν από πάνω, χρησιμοποιώντας την γνωστή Αποικιακή Αρχιτεκτονική. Η ξακουστή πλατεία των Όπλων με τον Καθεδρικό Ναό και το παρεκκλήσι του Ελ Τριούνφο με τις εξαίρετες αγιογραφίες της Σχολής του Κούσκο, ο ναός του Αγίου Δομίνικου που χτίστηκε πάνω στον περίφημο Κορικάντσα καθώς και ο επιβλητικός αρχαιολογικός χώρος του Σακσαϊχουαμάν, που δεσπόζει της πόλης, είναι τα κυριότερα αξιοθέατα που θα απολαύσουμε. Αργότερα μεταφορά στο αεροδρόμιο και πτήση για την Λίμα. Δείπνο και διανυκτέρευση.

Πρωινό ελεύθερο για μια τελευταία βόλτα στο ιστορικό κέντρο. Το μεσημέρι επισκεπτόμαστε το μουσείο Larco Herrera, το οποίο συγκαταλέγεται στα 10 κορυφαία μουσεία της Νότιας Αμερικής και στεγάζεται σε ένα οίκημα του 18ου αιώνα στην περιοχή Pueblo Libre της Λίμα. Περιλαμβάνει καταπληκτικές συλλογές από χρυσά, ασημένια, υφαντά και κεραμικά αντικείμενα κυρίως Προκολομβιανής τέχνης. Διαθέτει τη μεγαλύτερη συλλογή από κεραμικά (περίπου 50.000), πολλά από τα οποία βρίσκονται σε γυάλινες προθήκες και είναι επισκέψιμα στις αποθήκες του μουσείου. Αργά το απόγευμα μεταφορά στο αεροδρόμιο απ’ όπου θα πάρουμε την πτήση της επιστροφής μέσω ενδιάμεσου σταθμού.

Άφιξη στην Αθήνα/ Θεσσαλονίκη.