Κάτω από την σκιά του Κινεζικού γίγαντα, οι τρεις χώρες της Ινδοκίνας έπαιξαν το δικό τους, ανεξάρτητο ρόλο, στην πολιτιστική εξέλιξη της Νοτιοανατολικής Ασίας αλλά και στην παγκόσμια ιστορία. Το μαρτυρικό Βιετνάμ, η ταραγμένη Καμπότζη και το απομονωμένο Λάος, εδώ και κάποια χρόνια έχουν ανοίξει τα σύνορα τους, έχουν αναδείξει τους πανάρχαιους θησαυρούς που κρύβουν στο έδαφος τους, έχουν βελτιώσει τις υποδομές και πανέτοιμες πια, δέχονται ένα μεγάλο αριθμό επισκεπτών που επιθυμούν να γνωρίσουν έναν πολιτισμό εντελώς διαφορετικό από αυτούς των υπόλοιπων Ασιατικών κρατών.

Κείμενο: Αλέξης Δολαπτσής, Φωτογραφίες: Νίκος Αγγελάτος

Μικρό κορίτσι σε βάρκα. Καμπότζη 2011. Φωτό: Νίκος Αγγελάτος/Cosmorama

Το ταξίδι στην Ινδοκίνα είναι μια γροθιά στο στομάχι. Ένα οδοιπορικό στη φρίκη του βρώμικου πολέμου και ταυτόχρονα, μια ματιά στην εξελικτική πορεία για την οποία εργάζονται δυναμικά οι χαμογελαστοί άνθρωποι της. Έχοντας αφήσει πίσω τις κακές μνήμες και τα λάθη του παρελθόντος και έχοντας σαν σύμμαχο τους κανόνες του πράου Βουδισμού, μπορούν και ατενίζουν ξανά με αισιοδοξία το μέλλον και αυτό αντικατοπτρίζεται στη γλυκύτητα των προσώπων και στο αυθεντικό χαμόγελο των παιδιών.

Κοπέλα στο ναό Μπαντει Σρει, Άνγκορ Βατ, Καμπότζη. Φωτό: 2011, Νίκος Αγγελάτος/Cosmorama

Από το παραδοσιακό Ανόι του Βιετνάμ με τα περίφημα ποδήλατα-ταξί και τα αποικιακά κτίσματα, μέχρι την μοντέρνα Σαϊγκόν με τις ακριβές βιτρίνες και τις καθολικές εκκλησίες, από την αεράτη Πνομ Πενχ της Καμπότζη με τις νυχτερινές αγορές, έως την επιβλητικότητα του Ανγκόρ Βατ και από την επαρχιακού αέρα Βιενσιάν του Λάος με τα υπέροχα βουδιστικά τέμπλα, έως την δραματική φύση του Λουάνγκ Πραπαγκ, το παρελθόν και το παρόν εμπλέκονται τόσο αρμονικά, που νομίζει κανείς πως βρίσκεται σε ένα καλά επιμελημένο θεατρικό σκηνικό. Και πάνω απ’ όλα, ο μεγαλόπρεπος Μεκόνγκ. Στις όχθες του ζουν και δημιουργούν εκατομμύρια άνθρωποι. Είναι αυτός που καθορίζει την ευημερία της οικονομίας και δίνει τις πρώτες ύλες για ανάπτυξη.

Ένα μικρό κορίτσι μεταφέρει το μωρό αδερφάκι του. Βιετνάμ 2011. Φωτό: Νίκος Αγγελάτος/Cosmorama

Στο ταξίδι στην Ινδοκίνα καμιά μέρα δεν είναι ίδια με την προηγούμενη. Ο επισκέπτης περνά από κανάλια με πλωτά σπίτια, ξεναγείται σε ειδικού ενδιαφέροντος ιστορικά μουσεία, θαυμάζει προϊστορικούς βραχώδεις σχηματισμούς, γεύεται την πικάντικη κουζίνα, παρακολουθεί θεατρικές παραστάσεις, ακολουθεί τους πιστούς στις πρωινές λιτανείες και περιπλανάται σε άριστα συντηρημένες πόλεις που δεν θα μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορους τους διεθνείς πολιτιστικούς οργανισμούς.

Λάος 2011. Φωτό Νίκος Αγγελάτος

Μέσα από μια σειρά ολοκληρωμένων προγραμμάτων, επιλεκτικών διανυκτερεύσεων και περιεκτικών ξεναγήσεων, θέλουμε να σας δείξουμε το «άλλο» πρόσωπο των χωρών της Ινδοκίνας. Ακόμα και η ίδια η ονομασία της ευρύτερης περιοχής οδηγεί σε παρεξήγηση. Γιατί η Ινδοκίνα δεν είναι ούτε Ινδία ούτε Κίνα. Έχει μια άκρως δική της ταυτότητα και μόνο μια εκτενής επίσκεψη μπορεί να το αποδείξει.