Σήμερα θα κατευθυνθούμε στη φημισμένη Κόκκινη Πλατεία, σήμα κατατεθέν της πόλης αλλά και του κράτους. Ο Άγιος Βασίλειος με τους πολύχρωμους, σε σχήμα κρεμμυδιού τρούλους του, το πολυτελές κατάστημα Gum, επιτομή της «νέας» περιόδου μετά την αλλαγή του καθεστώτος, το μαυσωλείο του Βλαδιμίρ Λένιν, σύμβολο της σοβιετικής εποχής και της Οκτωβριανής Επανάστασης θα μας εντυπωσιάσουν. Συνεχίζουμε με την Μητρόπολη του Ιησού Σωτήρος, χτισμένη ακριβώς όπως αυτή που κατεδαφίστηκε τη δεκαετία του ’30. Ο κόσμος όμως των Τσάρων μας προκαλεί να τον αφουγκραστούμε. Εισερχόμενοι στο μοναδικό μεσαιωνικό κάστρο του Κρεμλίνου θα αντικρύσουμε τον ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όπου τελούνταν οι βαπτίσεις, τον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου γινόταν η στέψη τους καθώς και τον ναό του Αρχαγγέλου όπου γινόταν η ταφή των ηγετών μιας άλλης εποχής. Θα περάσουμε από το παλάτι των Συνεδρίων και θα αντικρύσουμε την τεραστίων διαστάσεων καμπάνα και τα κανόνια που δεσπόζουν στην μεγαλοπρεπή πλατεία.
Συνεχίζουμε με επίσκεψη στο μουσείο των Κοσμοναυτών, αφιερωμένο στους κατακτητές του διαστήματος, που κατασκευάστηκε το 1964, για να θυμίζει τα επιτεύγματα του λαού της Σοβιετικής Ένωσης στην εξερεύνηση του διαστήματος. Το μουσείο εκτός από διαστημόπλοια και δορυφόρους, στεγάζει και την στολή του θρυλικού Γιούρι Γκαγκάριν, του πρώτου ανθρώπου που ταξίδεψε στο διάστημα. Το ξενοδοχειακό συγκρότημα Cosmos που θα δούμε χτίστηκε προκειμένου να στεγάσει τους δημοσιογράφους, που προσκλήθηκαν για να καλύψουν τους 22ους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Μόσχα το 1980. Με 1.777 δωμάτια και 25 ορόφους ήταν και παραμένει το μεγαλύτερο ξενοδοχειακό συγκρότημα της Ρωσίας. Ακριβώς δίπλα από το μουσείο βρίσκεται το πάρκο VDNKH (πάρκο της έκθεσης των επιτευγμάτων της εθνικής οικονομίας) με την μνημειακή εντυπωσιακή πύλη εισόδου, την υπέροχη πλατεία – σιντριβάνι των εθνών και τα περίπτερα με τα επιτεύγματα των επιμέρους κρατών αλλά και της ίδιας της Σοβιετικής Ένωσης. Λίγο πιο πέρα θαυμάζουμε το διάσημο άγαλμα της Βέρα Μουκίνα: «Ο εργάτης και η αγρότισσα του Κολχόζ». Η Βέρα Μουκίνα ενδιαφερόταν πάντα για μνημειακού μεγέθους έργα, έγινε όμως διάσημη με το συγκεκριμένο έργο, που έχει τον τίτλο «Ο εργάτης και η αγρότισσα». Το έργο δημιουργήθηκε το 1937 με την ευκαιρία της Διεθνούς Έκθεσης στο Παρίσι και τοποθετήθηκε στη στέγη του ρωσικού περιπτέρου, ενός μοντέρνου κτιρίου με λιτές και δυναμικές φόρμες, το οποίο λειτούργησε τελικά, από άποψη εντυπώσεων, ως βάθρο του γιγαντιαίου αυτού γλυπτικού συμπλέγματος.
Οι δύο φιγούρες δίνουν την εντύπωση ότι κινούνται μπροστά με ταχύτητα. Έχουν το χέρι τους υψωμένο και κρατούν δύο εργαλεία, τα σύμβολα της τότε Σοβιετικής Ένωσης, το σφυρί (ο εργάτης) και το δρεπάνι (η αγρότισσα). Αυτά συμβόλιζαν τη συνεργασία εργατών και αγροτών, βιομηχανίας και γεωργίας. Το άλλο τους χέρι είναι τεντωμένο με δύναμη προς τα πίσω, οριζόντιο, σε ορθή γωνία με το υπόλοιπο σώμα. Στο αριστερό χέρι η γυναίκα κρατά ένα ύφασμα, προφανώς σημαία, που ανεμίζει με έντονες πτυχώσεις και τυλίγεται χαμηλά στη μέση του άντρα. Το φόρεμα της γυναίκας ανεμίζει με έντονες πτυχώσεις επίσης. Η σημαία συνδέει οπτικά τις δύο μορφές, οι οποίες αναπαριστάνονται παράλληλα. Η ομοιότητά τους, που είναι συμβολική, δημιουργεί ενότητα στο σύμπλεγμα. Ο θεατής βλέπει τις δύο μορφές από πολύ χαμηλά. Οι μορφές διαγράφονται πάντα με φόντο τον ουρανό. Το έργο αναπαράχθηκε αργότερα σε αφίσες, καρτ ποστάλ, γραμματόσημα και ως λογότυπος του σοβιετικού κινηματογράφου. Έγινε σύμβολο της χώρας του και χρησιμοποιήθηκε για να προβάλει τις ιδέες του καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης.