Εξερευνώντας τις Αντίλλες…Μαρτινίκα, Τρινιντάντ, Γρενάδα, Μπαρμπάντος, Σαιντ Λιούσια, Σαιντ Βίνσεντ, Ντομίνικα, Σαιντ Κιττς, Αντίγκουα

Πτήση μέσω ενδιάμεσου σταθμού για την Γαλλική Μαρτινίκα.  Άφιξη αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας.

Η πρωτεύουσα της  Μαρτινίκας γοητεύει με την πρώτη γνωριμία. Εδώ είναι που γεννήθηκε η Μαρί Ζοσέφ Ροζ Τασέρ ντε λα Παζερί  που έγινε γνωστή σαν Ζοσεφίνα, σύζυγος του Μεγάλου Ναπολέοντα και αυτοκράτειρα της Γαλλίας. Στην ξενάγηση θα περάσουμε μπροστά από το Φρούριο Σαιντ Λουί, θα επισκεφθούμε την ζωηρή δημοτική αγορά, το παλιό δημαρχείο και θα εξερευνήσουμε τις γειτονιές γύρω από τον καθεδρικό ναό. Το απόγευμα θα πάμε  στην  εκκλησία του οικισμού Λε Τρουα Ιλε όπου βαπτίστηκε η  Ζοσεφίνα και θα επιστρέψουμε στο Φορ ντε Φρανς με την άκατο του λιμανιού.

Αναχωρούμε το πρωί με το καταμαράν για το Ροζώ της Ντομίνικα. Το καταπράσινο νησί μας υποδέχεται σήμερα. Μην το μπερδέψετε με τη Δομινικανή Δημοκρατία και το Σάντο Ντομίγκο! Η Ντομίνικα θεωρείται το πιο παρθένο νησί της Kαραϊβικής. Ευλογημένο νησί μ’ ένα είδος δραματικού κι αποστομωτικού τοπίου πoυ συναρπάζει στον επισκέπτη, με το πλούσιο τροπικό δάσος βροχής της ενδοχώρας. Ένα κομμάτι αρχέγονης βλάστησης που όσο κι αν προσπαθήσει κανείς, είναι κυριολεκτικά αδύνατο να περιγράψει με έμφαση κι υπερβολή τη άγρια ομορφιά που αποπνέει! Το απόγευμα, η πρωτεύουσα Ροσώ θα συγκεντρώσει το ενδιαφέρον μας, με τις παλιές όμορφες κατοικίες και τους μεγάλους Βοτανικούς Κήπoυς.

‘Όταν κάποτε ο Κολόμβος ρωτήθηκε από τη βασίλισσα Ισαβέλλα πως θα περιέγραφε την Ντομίνικα, εκείνος – διακόπτοντας το φαγητό του – πήρε επιδεικτικά την πετσέτα τoυ, την κουλούριασε σε κουβάρι και απάντησε: “Κάπως έτσι, Μεγαλειοτάτη“. Πράγματι, σ’ ένα τόσο συμπαγές και λιλιπούτειο νησί, είναι συνταρακτικό να βλέπει κανείς τόσο καθηλωτικά βουνά να ορθώνονται ψηλότερα… απ’ ότι θα είχαν το δικαίωμα! ‘Ένα πυκνό τροπικό δάσος βροχής τα καλύπτει απ’ άκρη σ’ άκρη, δημιουργώντας ένα σχεδόν απροσπέλαστο φυτικό βασίλειο όπου συχνά ακούγονται φήμες περί εμφάνισης προϊστορικών ειδών. Τέτοιες είναι οι “εκρηκτικές” διαστάσεις πoυ παίρνει το μεγαλείο της Μητέρας Φύσης στη Ντομίνικα, πoυ σε μια μικρή έκταση τεσσάρων εκταρίων απαντώνται 60 διαφορετικά είδη χλωρίδας, 135 είδη πουλιών και δεκάδες είδη άλλης πανίδας. Λαγκούνες παραδείσιες με ξέφωτα καταφύγια, λίμνες, καταρράκτες βροντεροί και κασκάδες γάργαρες, ρυάκια και χείμαρροι, απότομα χάσματα, σκιώδη φαράγγια όπου οι αχτίδες του ήλιoυ μόλις και μετά βίας διαπερνούν, δύσβατες διαβάσεις, γέφυρες “λιάνας”, βάλτοι κινούμενης άμμου – όλα μαζί συνθέτουν την “υπερ-κεραστική” εικόνα τoυ πλούσιου οικοσυστήματος του Εθνικού Πάρκου Μορν Τρουά Πιτόν, που θα καλύψει κατά το μέγιστο μέρος το ενδιαφέρον της ολοήμερης εκδρομής μας. Ακολουθώντας ένα ειδυλλιακό “ρουστίκ” μονοπάτι, διεισδύουμε βαθιά μέσα στο εθνικό πάρκο και καταλήγουμε στην περίφημη Βραστή Λίμνη, ένα φυσικό αξιοθέατο που απαντάται μόνο εδώ και ξανά στη Νέα Ζηλανδία. Η “λίμνη” αυτή, στην ουσία δεν είναι παρά μια πλημμυρισμένη “καπνοδόχος”, ένα ράγισμα ογδόντα μέτρων πλάτους στην επιφάνεια της γης μέσα από το οποίο διαφεύγουν αέρια ρευστής λάβας που βρίσκονται στα έγκατα του πλανήτη. Η πίεση αυτών των αερίων κάνει τη λίμνη να κοχλάζει σαν μια τεράστια μπανιέρα, αλλάζοντας διαρκώς χρώματα. Πότε μαύρη, πότε λαδογκρί, ακόμη και μπλε. Μπορεί να βράσει αυγό μέσα σε τρία λεπτά!! Το ιστορικό της όμως αναφέρει και κάποιους απρόσεκτους ανθρώπους που είχαν την ατυχία να… βραστούν και οι ίδιοι! Κοντά στη λίμνη συναντάμε τις θερμές πηγές και τους καμένους κιτρινωπούς βράχους της Κοιλάδας της Ερήμωσης, όπου το θειάφι καλύπτει όπως τα βρύα την πέτρα – μια ζώνη τόσο αταίριαστη στα Τροπικά, όσο θα ήταν ένα Ισλανδικό ηφαίστειο!
Τραβάμε στη συνέχεια για τις απάνεμες ανατολικές ακτές, όπου η τοπογραφία χαρακτηρίζεται από αλληλοδιαδεχόμενες πράσινες “παλέτες”, αποτέλεσμα της γλυπτικής τέχνης των «εμπορικών» ανέμων. Σκιαγραφώντας την ακτή με βόρεια κατεύθυνση, τα πανοράματα γίνονται ολοένα και πιο δραματικά, με απόκρυφους όρμους που φωλιάζουν στη δεσποτική σκιά του υψηλότερου όρους του νησιού, του Μορν Ντιαμπλότιν. Στην απομονωμένη αυτή περιοχή βρίσκεται το «Έδαφος των Καρίμπ» -μια προστατευμένη έκταση όπου ζουν οι τελευταίοι εναπομείναντες ιθαγενείς Ινδιάνοι της Καραϊβικής. Κάποτε είχαν σκορπιστεί στα πέρατα της Καραϊβικής. Σήμερα έχουν απομείνει μόνο 1.800, όλοι στο εθνικό αυτό καταφύγιο που τους παραχώρησε η κυβέρνηση της Ντομίνικα, ενώ μόλις 50 μόνο απ’ αυτούς είναι καθαρόαιμοι Καρίμπ. Αρχαία πρόσωπα από έναν κόσμο που έχει περάσει στην αφάνεια. Θα μάθουμε πολλά εκπληκτικά πράγματα γι’ αυτούς, με κύριο το ότι “πλούτισαν” τα σύγχρονα λεξιλόγια με τη λέξη “καννίβαλος”. Οι άνθρωποι απλά έφαγαν όλους τους προγενέστερους Αραβάκ, καθώς και αρκετούς Ευρωπαίους τυχοδιώκτες με δυσοίωνη… τύχη. Οι Καρίμπ ήταν τρομερά ανεξάρτητοι από τη φύση τους, αδυνατούσαν να κατανοήσουν αφηρημένες αξίες του Χριστιανισμού, κι όταν έπεφταν θύματα δουλείας, έτρωγαν χώμα μέχρι να πεθάνουν. Θα προσπαθήσουμε να αποκομίσουμε την πιο μεστή εικόνα γύρω από τη φυλή αυτή, προσπερνώντας τα χωριά τους Μπατόκα, Σαλύμπια και Σινέκου.

Πτήση για το νησί της Αντίγκoυα. Μαζί με τη γειτονική Μπαρμπούντα αποτελούν ανεξάρτητο κράτος και απολαμβάνουν μια από τις πιο καλοστεκούμενες οικονομίες της Καραϊβικής. Πρωτεύουσα είναι το Σαιντ Τζωνς, Θα προσγειωθούμε το μεσημέρι και θα εγκατασταθούμε στο ξενοδοχείο μας. Αύριο θα απολαύσουμε το γύρο του νησιού.

Νησί με σχήμα “χταποδιού” η Αντίγκουα, βρίσκεται περικυκλωμένη από κατακερματισμένες ακτές, χερσονήσους και απόμερες τρυφερές αμμουδιές με κρυστάλλινες λαγκούνες στο βάθος απόκρυφων κολπίσκων. Η γνωριμία μας με την Αντίγκουα αρχίζει με την περιήγηση στα ανακαινισμένα κτίρια των Ναυπηγείων του Οράτιου Νέλσωνα, το σημαντικό ιστορικό αξιοθέατό της, που προσφέρει στον επισκέπτη μια αυθεντική γεύση από τη σπουδαιότερη βρετανική βάση στην Kαραϊβική του 18oυ αιώνα. Αργότερα ανηφορίζουμε τα Υψώματα Σίρλεϋ, όπου τα ερείπια των αποικιακών οχυρώσεων μοιάζουν “στοιχειωμένα” και η ροή του χρόνου “παγωμένη” στη σιωπή. Στο Ντάους Χιλ επισκεπτόμαστε το μουσείο που στεγάζει τα ευρήματα από τον πολιτισμό των Αραβάκ, πριν συνεχίσουμε για το Λόφο του Γκρην Κασλ – τη μοναδική μεγαλιθική τοποθεσία της Καραϊβικής! Θα διατρέξουμε στη συνέχεια τον περίφημο “Δρόμο με τις Συκιές” (η τοπική μετάφραση της αγγλικής λέξης σημαίνει… μπανανιά), που διανύει το μοναδικό τμήμα τροπικού “δάσους βροχής” που έχει απομείνει στην Αντίγκουα, θα φωτογραφήσουμε τη φυσική “Γέφυρα τoυ Διαβόλoυ” και θα επιστρέψουμε το απόγευμα στο Σαίντ Τζωνς όπου το ενδιαφέρον μας θα τραβήξει ο “εκκεντρικός” Καθεδρικός του Αγίου Ιωάννη του Θεϊκού.

Σύντομη πτήση για το Σαιντ Κιττς, το Γιβραλτάρ της Καραϊβικής! Αντηχεί παράξενα το όνομα της νησιώτικης χώρας. Δεν είναι όμως τίποτε άλλο απ’ το χαϊδευτικό όνομα του Σαιντ Κρίστοφερ. Πρωτεύουσα η Μπαστέρ. Η ηφαιστειακή προέλευση του νησιού είναι εμφανής στην ορεινή της γεωγραφία. Με το πέρασμα του χρόνου, οι ροές της λάβας “μαλάκωσαν” από το γρασίδι, και πλούσια βλάστηση τώρα καλύπτει το νησί. Η νομοτέλεια όμως της λάβας παραμένει στο γόνιμο έδαφος και στις αμμουδιές της μαύρης άμμου που περιστοιχίζουν το νησί. “Λιλιπούτειο κομμάτι της Εδέμ” έχει αποκληθεί το Σαίντ Κιττς με τον ανέμελο κι αβίαστο ρυθμό ζωής. Νωχελικά κουλουριασμένο στην απαλή νοτιοδυτική κατεύθυνση της αλυσίδας των Μικρών Αντιλλών, προσφέρει την πολύτιμη γεύση της Καραϊβικής του χθες, με ήσυχες αμμουδιές, υπολείμματα της παλιάς βρετανικής πλουτοκρατίας των φυτειών κι ονειρικές μέρες χαλάρωσης κάτω απ’ τις κασoυαρίνες με διάχυτα τ’ αρώματα των φλαμπουαγιάν και των φραντζιπάνι. Τη γοητευτική πρωτεύουσα Μπαστέρ, με τα παλιά αποικιακά κτίρια και το πολύχρωμο συνονθύλευμα της ψαραγοράς, θα γνωρίσουμε πρώτα. Στη συνέχεια θα περάσουμε τη μέρα διατρέχοντας το νησί, καλύπτοντας και τα 50 χιλιόμετρα του περιφερειακού δρόμου. Στο “χτυπητό” ηφαιστειακό τοπίο του Λόφου Μπρίμστοουν θα επισκεφθούμε το φρούριο που έγραψε ιστορία γνωστό ως “Γιβραλτάρ των Δυτικών Ινδιών”. Από το ύψος του η πανοραμική θέα προς τους τριγωνικούς ηφαιστειακούς κώνους των ολλανδικών νήσων Στάσια και Σάμπα είναι τόσο θεσπέσια όσο και αισθησιακή! Ακολουθεί η “επέλασή” μας στην πυκνή βλάστηση της ενδοχώρας με το δεσποτικό ‘Ορος Λιαμουίγκα όπου θα χαρούμε μια σύντομη πεζοπορία σ’ έναν από τους κατάφυτους με τροπική ζούγκλα ηφαιστειακούς του κρατήρες. Κλείνουμε τη μέρα μας με επισκέψεις στα Κτήματα Γουίνγκφηλντ (όπου διατηρούνται πετρόγλυφα των Ινδιάνων Καρίμπ και Αραβάκ) και ‘Εστριντζ, όπoυ ο τοπικός ερευνητικός σταθμός έχει ως αντικείμενο μελέτης το ενδημικό είδος πιθήκου.

Πολύ νωρίς το πρωί συνεχίζουμε για τον επόμενο σταθμό του ταξιδιού μας, τα κουκλίστικα Μπαρμπάντος, η “Μικρή Αγγλία” όπως ονομάζονται χαϊδευτικά. Μην παρασύρεστε όμως από τον πληθυντικό της ονομασίας «τα Μπαρμπάντος» (οι γενειοφόροι). Στην πραγματικότητα είναι μόνο ένα νησί με πρωτεύουσα το χαριτωμένο Μπρίτζταουν.

Σήμερα θα γνωρίσουμε από κοντά – και διεξοδικά – τις φανερές και απόκρυφες ομορφιές του νησιού. Αρχίζουμε με τις φυτείες ζαχαροκάλαμου, τον κυριότερο οικονομικό πόρο του νησιού μετά τον τουρισμό, που κάποτε του χάρισε την ονομασία του “Λαμπρότερου Κοσμήματος στην Αγγλική Κορώνα”. Ταξιδεύοντας στην ενδοχώρα του νησιού, πρώτη στάση θα γίνει στο εργοστάσιο ζάχαρης του Μόλκλεϋ όπου θα μας γίνει επεξήγηση του τρόπου με τον οποίο εξάγεται η ζάχαρη από τον χορτάρινο καλαμώνα. Συνεχίζουμε τη διαδρομή μας πάνω στο Δρόμο της Ανατολικής Ακτής, το πιο δραματικό οδικό κομμάτι του νησιού που κυλάει ανάμεσα στα χιλιόμετρα των έρημων κι απόκρημνων ακρογιαλιών του Ατλαντικού και το “τείχος” των τραχιών, διαβρωμένων λόφων της ενδοχώρας. Στεκόμαστε για λίγο στο παλιό μοναστήρι όπου βρίσκεται ο τάφος του Φερδινάνδου Παλαιολόγου – τελευταίου απόγονου των αυτοκρατόρων της Κωνσταντινούπολης – και μετά κατευθυνόμαστε στο χωριό Τσώκυ Μάουντ όπου θα περιεργαστούμε τις χειροποίητες στάμνες των κεραμουργών. Επιστρέφοντας προς το εσωτερικό των Μπαρμπάντος, προσπερνάμε το ένα μετά το άλλο τα γραφικά χωριά με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του “τσάττελ χάους”. ‘Τσάττελ” σημαίνει  “κινητή ιδιοκτησία” και τα χαρούμενα βαμμένα ξύλινα σπιτάκια ονομάζονται έτσι επειδή εύκολα μπορούν να αποσυναρμολογηθούν και να μετατοπιστούν!

Σήμερα πετάμε στη δημοκρατία των “Σαιντ Βίνσεντ και Γκρεναντίνς” όπως είναι το επίσημο όνομα της χώρας. Άφιξη στο Κίνγκταουν, την πρωτεύουσα του νησιωτικού συμπλέγματος που περιλαμβάνει και 32 μικροσκοπικές νησίδες, τις Γρεναδίνες, γνωστές σαν “Μαλδίβες της Καραϊβικής“. Το απόγευμα αξιοποιήστε το μ’ έναν περίπατο γνωριμίας στην πρωτεύουσα με τα γραφικά καλντερίμια, τις γυναίκες που μεταφέρουν φρούτα και λαχανικά σε καλάθια που εξισορροπούν πάνω στο κεφάλι, τους οπαδούς κινήματος μαύρης αυτογνωσίας “ρασταφάριαν” και τις κομψές κατοικίες που με νόμο δεν επιτρέπεται να είναι ψηλότερες από το ώριμο φοινικόδεντρο! Με απογευματινή διαδρομή στον πανοραμικό δρόμο Κουήνς, αρχίζουν οι εντυπώσεις μας από το Σαίντ Βίνσεντ. Θα μαγευτούμε από την καθηλωτική και άγρια ομορφιά της Κοιλάδας Μεσοποταμία που ισχυρίζεται ότι ανταμείβει τον επισκέπτη με τις πιο εντυπωσιακές «βίστες» της Καραϊβικής. Ειδικά η θέα της πρωτεύουσας και των Γρεναδινών στον ορίζοντα είναι εκπληκτική από ψηλά.

Θ’ αρχίσουμε τη μέρα μας από την πρωινή δραστήρια αγορά του Κίνγκσταουν, πριν συνεχίσουμε για τους παλαιότερους Βοτανικούς Κήπους του Δυτικού Ημισφαιρίου όπου αντιπροσωπεύεται μέχρι και το παραμικρό είδος βλάστησης που ευδοκιμεί στην Καραϊβική. Στον ίδιο χώρο, θα ρίξουμε μια ματιά και στο Αρχαιολογικό Μουσείο με τη συλλογή αντικειμένων από την καθημερινή ζωή των Καρίμπ. Στη συνέχεια αναχωρούμε για την εξερεύνηση του νησιού. Διατρέχοντας τον δυτικό παραλιακό αυτοκινητόδρομο, πρώτος σταθμός θα γίνει στο Λαγιού, όπου, ακολουθώντας ένα μονοπάτι δίπλα σε ρυάκι, φθάνουμε στην τοποθεσία των ξακουστών πετρόγλυφων των ιθαγενών Σιμπονεϋ , που κατοικούσαν το νησί πριν την άφιξη των Αραβάκ και των Καρίμπ. Θ’ ακολουθήσει στάση στο ψαροχώρι των φαλαινοθήρων Μπαρουάγι πριν καταλήξουμε στο Σατωμπελαίρ, όπου θα επιβιβαστούμε σε πλοιάριο και θα σαλπάρουμε ταξιδεύοντας παράλληλα με τις απότομες, δραματικές σε πτώση βόρειες ακτές. Προορισμός μας το απόκρυφο παραδείσιο καταφύγιο των Καταρρακτών της Φάλαινας (“Μπαλέν”), όπου σ’ ένα πυκνό τροπικό περιβάλλον οργιαστικής βλάστησης συναντάμε την κρυστάλλινη λαγκούνα που τροφοδοτείται από τα νερά του καταρράκτη. Εδώ θα χαρούμε το πικ -νικ μας και θα μας δοθεί η δυνατότητα να περπατήσουμε από την πίσω πλευρά του υδάτινου χιτώνα ή να δροσιστούμε στη σμαραγδένια του λαγκούνα.

Συνεχίζουμε με πτήση για την πολυσυζητημένη και κουκλίστικη Γρενάδα. Πρωτεύουσα της το Σαιντ Τζώρτζες. Όποιος την επισκέπτεται πέφτει για πάντα θύμα της σαγήνης της κι όταν μιλάει για την Καραϊβική, έχει τη Γρενάδα κατά νου. Στην ιστορία πέρασε με τη χαϊδευτική ονομασία “Νήσος των Μπαχαρικών” για ευνόητους λόγους!

Το λιμάνι του Σαιντ Τζώρτζες θεωρείται το πιο γραφικό της Καραϊβικής. Απ’ αυτό θα αρχίσουμε τη γνωριμία μας και σ’ αυτό θα επικεντρωθούμε σε επίσκεψη στο Εθνικό Μουσείο Γρενάδας, τις ιστορικές εκκλησίες και τα κέντρα χειροτεχνίας. Στη συνέχεια θα πάρουμε το δρόμο προς τα βόρεια περνώντας από νωχελικά ψαροχώρια και την θρυλική παραλία Γκραντ Ανς, πριν καταλήξουμε στο χωριό των καλλιτεχνών , στο Γκουστάβ. Διασχίζοντας την παραλία Λεβέρα, θα τραβήξουμε για το εσωτερικό του νησιού όπου συναντάμε φυσικές πηγές, κρατήρες με λίμνες και τον δροσερό καταρράκτη Ανεντέηλ. Ο εθνικός δρυμός Γκραντ Ετόνγκ θα μας πλημμυρίσει με την αρμονία κι αισθαντικότητα της τροπικής ζούγκλας, ενώ τ’ απόγευμα το αφιερώνουμε σε επισκέψεις γνωριμίας σε φυτείες μπαχαρικών και κοκοκαρύδας, όπως επίσης και σε αποστακτήρα ρούμι στο Ρίβερ Αντουάν. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο, απολαμβάνουμε το πανόραμα της χαριτωμένης πρωτεύουσας από ψηλά.

Άφιξη στο κράτος του «Τρινιδάδ και Τομπάγκο». Χάρη στο πετρέλαιο, είναι το πλουσιότερο κράτος της Καραϊβικής, ενώ σε χτυπητή αντίθεση με τις υπόλοιπες Αντίλλες εκεί που ο πληθυσμός είναι Αφρικανοί, εδώ το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του είναι απόγονοι εργατών μεταναστών από τη μακρινή Ινδία. Μαζί με τους απογόνους των νέγρων δούλων, τους ιθαγενείς Αμερινδιάνους και τους νεοαφιχθέντες Λιβανέζους, αποτελεί σήμερα μια αληθινή πολυεθνική “Βαβυλώνα”. Με σύντομο γύρο προσανατολισμού στα αξιοθέατα της κοσμοπολίτικης πρωτεύουσας, κλείνει η μέρα μας.

Το Γουόρλντ Φόουλ είναι ο πρώτος σταθμός της ξενάγησής μας όπου βρίσκουν καταφύγιο τα «κινδυνεύοντα» ζώα και πτηνά του νησιού και προβάλλεται παραστατικά ο πολιτισμός των πρώτων ιθαγενών κατοίκων του νησιού, των Αμερινδιάνων. Στη συνέχεια θα εξερευνήσουμε τ’ αξιοθέατα του εσωτερικού του Τρινιδάδ. Τραβάμε για το νότο του νησιού όπου θα περιεργαστούμε το συναρπαστικό φυσικό φαινόμενο της Λίμνης της Πίσσας, χάρη στην οποία έχουν ασφαλτοστρωθεί το 60% των δρόμων του κόσμου. Το απόγευμα μας βρίσκει να πραγματοποιούμε ένα αλησμόνητο ορνιθολογικό σαφάρι πλέοντας με σχεδίες τους βάλτους και τα μανγκρόβια δάση του Καρονί. Είναι η επικράτεια της ερυθράς ίβις, που την ώρα του μαγευτικού δειλινού ίπταται σε σμήνη δημιουργώντας μια φαντασμαγορική πυροκόκκινη συμφωνία αρμονίας.

Το παλιότερο όνομα του νησιού ήταν Σάντα Λουτσία. Εδώ θα φθάσουμε σήμερα με σύντομη πτήση για να μείνουμε το επόμενο διήμερο. Πρωτεύουσα είναι το Καστρίς. ‘Έτοιμοι να προσγειωθούμε, από ψηλά κιόλας αρχίζουμε να δικαιώνουμε τον τίτλο του “Μπριγιάν της Καραϊβικής” με τον οποίο χαϊδευτικά αποκαλείται η Σαίντ Λιούσια. Αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι να πιστέψει κανείς σήμερα ότι το νησί αυτό στάθηκε ένα “πέλμα” στην διακοσίων χρόνων αγγλο-γαλλική διαμάχη για κυριαρχία στην Καραϊβική! Κι όμως, δεκατέσσερις φορές στο διάστημα των δύο τελευταίων αιώνων πριν την ανεξαρτησία της, η Σαίντ Λιούσια άλλαξε χέρια είτε δια της βίας των όπλων, είτε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι “παλινδρομήσεις” αυτές αποτύπωσαν στο χαρακτήρα του νησιού πολιτιστικές ιδιαιτερότητες και των δύο κυριαρχικών μητροπόλεων της Ευρώπης, ζυμώθηκαν με την αφρικανική και καραϊβική κληρονομιά και έπλασαν τη σημερινή ιδιώνυμη φυσιογνωμία του νησιού -μια από τις πιο “ζουμερά” εξωτικές και κρεόλ της Καραϊβικής.

Απόκρυφες, ζαχαρένιες ακρογιαλιές που χουζουρεύουν στα πλευρά κάθετων γκρεμών, κυλιόμενοι λόφοι κατάφυτοι με τροπικούς ιβίσκους, φραντζιπάνι, ορχιδέες και γιασεμιά, μια ατμόσφαιρα με διάχυτα εξωτικά αρώματα, ηφαιστειακοί κώνοι που ορθώνονται προς τα ουράνια σαν χέρια δοξαστικά στο Δημιουργό για την τόση περίσσια ομορφιά. Στα βάθη, δάση βροχής με τυρκουάζ λιμνούλες, δαντελωτοί καταρράκτες, θερμές πηγές και δροσερά ρυάκια που μουρμουρίζουν σαγηνευτικά. Σκόρπια εδώ κι εκεί, χωριά που ζουν καθημερινά την αβάσταχτη ελαφρότητα μιας ατάραχης και νωχελικής ζωής. Με μια λέξη η Σαιντ Λιούσια. Στη λαϊκή αγορά της πρωτεύουσας Καστρίς, θα συναντήσουμε τις γοητευτικές εκείνες νέγρες μαμάδες της Καραϊβικής να περιφέρονται αισθησιακά παζαρεύοντας τις ανάγκες μιας εβδομάδας. Μετά ταξιδεύουμε μέσα από μπανανοφυτείες στη Μαριγκώ, κι ευθεία μες τα έγκατα του ηφαιστείου Σουφριέρ – γεμάτο θειούχες πηγές και λασπολάκκους. Θα δροσιστούμε στον Διαμαντένιο Καταρράκτη που συνεχώς αλλάζει χρώματα κι αν έχετε ευχαρίστηση θα σας αφήσουμε λίγο χρόνο για μια βουτιά στ’ αγαπημένα ιαματικά λουτρά του Λουδοβίκου ΙΣΤ’. Προσπερνάμε τα δίδυμα βολκανικά Μουλ-α-Σικ, παρατηρούμε την ένωση των υδάτων Ατλαντικού /Καραϊβικής, διακρίνοντας καθαρά τα διαφορετικά τους χρώματα, ενώ την ώρα του δειλινού τραβάμε για το δάσος της βροχής σε αναζήτηση του σπάνιου αμαζόνιοπαπαγάλου. Απόψε μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τη γαργαλιστική στον ουρανίσκο κουζίνα “κρεόλ”: σουφλέ κολοκύθας, κοτόπουλο “πουαλ ντυντόν” και για επιδόρπιο «ταμπλέτ» με βάση την καρύδα.

Σήμερα μην κάνετε ….τίποτα. Αφήσαμε σκόπιμα ελεύθερη τη μέρα και για λόγους ασφαλείας αν τυχόν αλλάξουν οι πτήσεις – που είναι συχνό φαινόμενο στην Καραϊβική – αλλά και να έχετε την ευκαιρία να εξερευνήσετε με τον δικό σας ρυθμό ένα από τα ωραιότερα νησιά της Καραϊβικής.

Το πρωί επιστρέφουμε με το καταμαράν στην γνωστή μας Μαρτινίκα και το βράδυ πετάμε μέσω ενδιάμεσου σταθμού στην Αθήνα.

Άφιξη το βράδυ στην Αθήνα.