Μαλάουι Μοζαμβίκη Ζιμπάμπουε Μποτσουάνα Οκαβάνγκο Ναμίμπια – Η διάσχιση της Αφρικής από τον Ινδικό στον Ατλαντικό!

Αναχώρηση, μέσω ενδιάμεσου σταθμού, για το Μπλαντάϊρ την οικονομική πρωτεύουσα του Μαλάουι. Εμείς στην απογευματινή ξενάγηση θα εξερευνήσουμε την πόλη που φιλοξενεί μερικά από τα ιστορικά κτήρια της χώρας και το ναό του …Αγίου Νεκταρίου της άλλοτε ανθηρής Ελληνικής κοινότητας!

Το πρωί αλλάζουμε σκηνικό και κατευθυνόμαστε στη λίμνη Νιάσα  που τα νεότερα χρόνια πήρε ξανά το όνομα Μαλάουι και χάρισε όπως και παλιά το όνομα στη χώρα. Θα περάσουμε από ψαροχώρια, θα σταθούμε σε παραλίμνια χωριά και το μεσημέρι θα καταλήξουμε στο Λοτζ στις όχθες της λίμνης.

Κατευθυνόμαστε στην πρωτεύουσα της χώρας, γνωστή στο παρελθόν σαν Νυασαλάνδη – από το όνομα της λίμνης Νυάσα- μετά την ανεξαρτησία από την Βρετανική κυριαρχία πήρε,  όπως και η λίμνη,  το αφρικανικό όνομα Μαλάουι. Ήταν η μόνη χώρα της Αφρικής που είχε διπλωματικές σχέσεις με τη Νοτιοαφρικανική Ένωση τον καιρό του Απαρτχάιντ και είχε εξελιχτεί σε τουριστικό παράδεισο για τους λευκούς. Στην διαδρομή μας κατά μήκος της χώρας θα ανακαλύψουμε γραφικές γωνιές, θα περάσουμε από χαρακτηριστικά αφρικανικά χωριά, θα σταματήσουμε στην περιοχή με τα γιγάντια Μπαομπάμπ και θα καταλήξουμε στην περιποιημένη και ήρεμη πρωτεύουσα της χώρας που το όνομα της ακούγεται σαν καμπανάκι. Καλώς ήλθατε στο Λιλόνγκβε.

Η σύντομη πρωινή μας περιήγηση στο Λιλόνγκβε θα μας φέρει στο κοινοβούλιο, το μνημείο της ανεξαρτησίας και τα άλλα κυβερνητικά κτήρια. Το μεσημέρι πετάμε για την βόρεια Μοζαμβίκη απ’ όπου θα αναχωρήσουμε αμέσως για το  αρχιτεκτονικό αριστούργημα που έδωσε το όνομα του σ’ ολόκληρη τη χώρα: Το νησάκι Μοσαμπίκε, που φιγουράρει μεν στο κατάλογο της UNESCO,  αλλά δεν έχει γίνει ακόμη τουριστικός πόλος σαν τη Ζανζιβάρη. Από το αεροδρόμιο της Ναμπούλα κατευθυνόμαστε στις ακτές του Ινδικού με μια 4ωρη διαδρομή και καταλήγουμε στο ήρεμο νησάκι Μοσαμπίκε χαμένο στο χρόνο και στο χώρο. Καλώς ήλθατε στον Ινδικό Ωκεανό.

Μπορείτε να καυχηθείτε πως είστε το  πρώτο ελληνικό γκρούπ  που πατάει πόδι σ’ αυτή την «αμόλυντη» περιοχή της Μοζαμβίκης. Το πρωί θα περιπλανηθούμε στο μικροσκοπικό νησί φορτωμένο με τη βαριά αποικιακή κληρονομιά αφού για τρεις αιώνες ήταν το κέντρο της Πορτογαλικής Διοίκησης Ανατολικής Αφρικής! Θα επισκεφθούμε μερικές από τις εκκλησίες των Πορτογάλων, όπως της Μιζερικόρντια όπου φυλάσσεται “Η Σταύρωση” από λαϊκό καλλιτέχνη της φυλής Μακόντε και της Παναγίας των Οχυρώσεων στην άκρη του φρουρίου. Το απόγευμα  θα περπατήσουμε στον οικισμό Μακούτι όπου ζουν οι Αφρικανοί κάτοικοι από παλιά και θα περιπλανηθούμε στα δρομάκια με την αγορά αναζητώντας τα μουσουλμανικά τζαμιά και τον δυσδιάκριτο …Ινδουιστικό ναό!

Από το αεροδρόμιο της Ναμπούλα πετάμε στο Μαπούτο, την πρωτεύουσα  της Μοζαμβίκης γνωστό από τον καιρό των Πορτογάλων ως Λουρέντσο Μαρκές. Τό απόγευμα θα φωτογραφήσουμε τα αποικιακά και κυβερνητικά κτήρια της πρωτεύουσας. Μην παραλείψτε ν’ αγοράστε καλοκαβουρδισμένα ανακάρδια (cashews)  απ’ τη ζωηρή δημοτική αγορά της πόλης ή να ψωνίστε είδη χειροτεχνίας από τα ειδικά καταστήματα και τους υπαίθριους εμπόρους της πρωτεύουσας.

Η ολιγόωρη πτήση θα μας φέρει από την παλιά πορτογαλική αποικία στην Ζιμπάμπουε, γνωστή στην βρετανική περίοδο σαν Βόρεια Ροδεσία, ευκαιρία να ψάξετε να βρείτε ποια ήταν η «Νότια Ροδεσία»!). Άφιξη στο  Χαράρε γνωστό στο παρελθόν σαν Σώλσμπερυ. Το ίδιο απόγευμα  θα ξεναγηθούμε στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, θα ανεβούμε στον λόφο Καπγιέ, θα επισκεφθούμε την  ελληνική εκκλησία της Αγίας Τριάδας στην οδό Τακαβίρα  και θα εξερευνήσουμε την περιοχή των αιωρούμενων βράχων Έπγουορθ.

Διασχίζουμε οδικώς την ενδοχώρα για να επισκεφθούμε τον σημαντικότερο αρχαιολογικό χώρο της Μαύρης Αφρικής. Ο λόγος για την μυστηριακή «Μεγάλη Ζιμπάμπουε». Ένας απρόσμενος τόπος  χαμένος στην απεραντοσύνη της σαβάνας. Ψηλά πέτρινα τείχη που θυμίζουν κελτικά ιερά  μας υποδέχονται στην αρχαιολογική ζώνη και μας μας αφήνουν άφωνους από την πολυπλοκότητα της κατασκευής και τα ασυνήθιστα σχήματα. Νωρίς το απόγευμα  συνεχίζουμε για το Μπουλαβάγιο όπου θα διανυκτερεύσουμε.

Ο Καπνός που Βρυχάται. Έτσι ονόμαζαν οι ιθαγενείς τον υδάτινο γίγαντα που σχηματίζει ο ποταμός Ζαμβέζης. Φτάνουμε το απόγευμα στον Εθνικό Δρυμό των Καταρρακτών όπου θα διανυκτερεύσουμε.

Το πρωί θα αφιερώσουμε χρόνο για να τους θαυμάσουμε καθώς εκτείνονται  σε πλάτος 1.700 μέτρων. Αργότερα θα απολαύσουμε  τους καταρράκτες και το φαράγγι από την γέφυρα που ενώνει τη χώρα με τη γειτονική Ζάμπια! Όσοι θέλετε μπορείτε να μπείτε με το διαβατήριο σας στη Ζάμπια και να επισκεφτείτε το Λίβινγκστον από την άλλη πλευρά των συνόρων.

Περνάμε τα σύνορα με τη Μποτσουάνα, και από το τοπικό αεροδρόμιο Κασάνε  πετάμε προς το εσωτερικό του Οκαβάγκο. Η πτήση  με ελαφρά αεροσκάφη θα μας ανταμείψει  με την συναρπαστική εμπειρία της από αέρος θεώρησης αυτής της απέραντης υδάτινης όασης στις παρυφές της ερήμου, όπου εκτός από τα εποχικά αποδημητικά σμήνη πουλιών, βρίσκουν καταφύγιο αγέλες ζώων , αντιπροσωπευτικές όλων των κύριων ειδών της αφρικανικής πανίδας. Ταυτόχρονα απαντώνται  και ορισμένα  αμιγώς γηγενή, που εξελίχτηκαν αναπτύσσοντας χαρακτηριστικά προσαρμογής στις ιδιαίτερες συνθήκες του υδροβιότοπου. Η ίδια η διαδρομή με σκάφη  στο εσωτερικό του Δέλτα θ’ αποτελέσει τη “μυσταγωγική” εισαγωγή στον άσπιλο οικοσύστημα του Οκαβάγκο, καθώς τα άγρια ζώα κατακλύζουν τις όχθες των φυσικών υδάτινων αρτηριών, την ώρα του δειλινού για τροφή και για να ξεδιψάσουν. Καταλήγουμε στα βάθη του Οκαβάνγκο σε μια νησίδα όπου  οι αγέλες των ζώων απαντώνται αριθμητικά στο ζενίθ τους, κι όπου θα εγκατασταθούμε σε πολυτελείς τέντες ενός ονειρεμένου καταυλισμού «στημένου» αποκλειστικά για μας. Ένα περιβάλλον που ταιριάζει πιο πολύ σε εξερευνητές  των περασμένων αιώνων παρά σε συμβατικούς τουρίστες του σήμερα. «Dr Livingston, I presume?» Με το δειλινό θα απολαύσουμε την μαγεία του τοπίου καθώς θα αργοπλέουμε με βάρκες στα νερά του Οκαβάνγκο παρατηρώντας τα άγρια ζώα. Σςςςςς, η φύση μιλάει!!

Το Δέλτα δεν είναι παρά ένας χαοτικός και συμπαγής λαβύρινθος υδάτινων διόδων που, εδώ και κει, “ξανοίγονται” σε ρηχές λαγκούνες κρυστάλλινων νερών όπου επιπλέουν ανθισμένα υδρονούφαρα και λιμνάζουν πυκνές συστάδες φυκιών. Στα αχανή του διαστήματα, η άγρια πανίδα χαίρει ενός βιότοπου, από τους πιο παρθένους, άσπιλους κι αλώβητους που μπορεί να συναντήσει ακόμα κανείς στην αφρικανική ήπειρο. Όλα τα κύρια είδη της αφρικανικής πανίδας είναι παρόντα: ελέφαντας, ρινόκερος, λιοντάρι, λεοπάρδαλη, τσίτα, ζέβρα, καμηλοπάρδαλη, ιπποπόταμος, αγριοβούβαλος, κροκόδειλος, αγριόχοιρος. Αλλά και τα πιο μικρόσωμα ζώα αντιπροσωπεύονται σ’ αυτό το υπέροχο ζωικό βασίλειο, με την ύαινα, τον μπαμπουίνο, την παιχνιδιάρικη μαϊμού, το τσακάλι κλπ. Από τα πτηνά, σε αφθονία απαντώνται οι ερωδιοί, οι πελεκάνοι, οι πυγμαίες χήνες και οι στρουθοκάμηλοι. Κι ως “κερασάκι της τούρτας”  κυριολεκτικά “μεθυστική” είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση αντιλόπης σε όλη την Αφρική. Από νωρίς το πρωί, όλη η μέρα θ’ αφιερωθεί στην εμπειρική περιπέτεια μ’ αυτό το πληθωρικό φυσικό οικοσύστημα. Σαφάρι, ορνιθοπαρατήρηση, νατουραλιστικό οδοιπορικό σε καθορισμένα μονοπάτια, και βαρκάδα στα φυσικά κανάλια του Δέλτα με πιρόγες “μοκόρο” -όλα είναι μέσα στο μεστό και “ζουμερό” πρόγραμμα που σας ετοιμάσαμε εδώ.

Η αυγή στο Δέλτα του Οκαβάγκο χαρα­κτηρίζεται από μια ποιότητα πρωτόγονη, μυσταγωγική, μεταξένια. Αποκαθηλώνει τις αισθήσεις, διεισδύει βαθιά μέσα την ψυχή, και αφυπνίζει τις ισχνές, από­κρυφες πτυχές του αρχέγονου ενστίκτου που κουβαλά ο καθένας μας μέσα του. Την ώρα αυτή, μια διαυγής ομίχλη μαίνεται παντού, σαν πέπλο νυφικό. Οι πρώτες ηλιαχτίδες δια­χέονται σε ένα πανδαιμόνιο χρυσαφένιων αποχρώσεων σκιαγραφώντας με μία φω­τεινή γιρλάντα τη μολύβδινη επιφάνεια των απάνεμων υδάτων. Ο ανάλαφρος εαρι­νός “πλους” πελεκάνων κι ερωδιών πλημ­μυρίζει με γαλήνη και αρμονία την ατμό­σφαιρα. Το γήινο άρωμα της σαβάνας απλώνεται εύοσμο, μεθυστικό. Αν σταθεί κανείς να εντρυφήσει στη μαγεία της στιγμής, μπορεί ν’ αφουγκραστεί την  αγγελική συμφωνία της φύσης με ενορ­χηστρωτές τα άγρια ζώα και πτηνά. Υπό­κωφοι, διαπεραστικοί ήχοι, που μοιάζουν να καταφθάνουν από το υπερπέραν. Το πρωί αφήνουμε αυτόν τον παράδεισο, και  με ιδιωτικό αεροσκάφος πετάμε πίσω  στο Μάουν απ’ όπου  συνεχίζουμε οδικώς για τις παρυφές της ερήμου Καλαχάρι. Παρ’ ότι η μορφολογία της δεν έχει καμιά σχέση με τις ερήμους που γνωρίζουμε – αφού τα χόρτα και οι θάμνοι δεν λείπουν απ’ το περιβάλλον της- εν τούτοις οι μόνοι άνθρωποι που καταφέρνουν να επιβιώσουν στην επικράτεια της είναι οι μικρόσωμοι Βουσμάνοι, η φυλή των Σαν. Φτάνοντας στην αγορά του Γκαντσί θα επισκεφθούμε το κέντρο χειροτεχνίας των Σαν, και ίσως συναντήσουμε τις πρώτες γυναίκες Χερέρο με τα χαρακτηριστικά βικτωριανά φουστάνια και τα  ασυνήθιστα τουρμπάνια.

Το πρωί περνάμε τα σύνορα με τη Ναμίμπια, τη πιο αρχέγονη χώρα της Αφρικανικής Ηπείρου μια που ανήκει γεωλογικά στη…Νότια Αμερική!!! Από αυτήν αποσπάστηκε πριν εκατομμύρια χρόνια όταν η Παγγαία ήταν η μοναδική ήπειρος του πλανήτη μας. Τα πάντα εδώ –τα ο¬πογραφία, χλωρίδα και πανίδα, γεωλογία, φυλές και ιστορία – αποτελούν ένα μεγάλο αίνιγμα, μια παραδοξολογία σχιζοφρενικών και υπερβατικών διαστάσεων, που τα πιο υπερθετικά επίθετα ωχριούν ν’ αποδώσουν με πιστότητα. Άφιξη το μεσημέρι στο Βίντχοκ όπου θα περιηγηθούμε την πόλη με τα παλιά γερμανικά μέγαρα και θα υπάρξει χρόνος για  μερικές ενδιαφέρουσες αγορές στα καταστήματα της Μώλλ, που τη στολίζουν δώδεκα αληθινοί μετεωρίτες(!)-και στους  υπαίθριους μικροπωλητές στην πλατεία Δικαστηρίου.

Επί τρίωρο πετάμε με 5θέσια αεροπλάνα χαμηλά πάνω από τις καθηλωτικές γεωμορφολογικές εναλλαγές του χάρτη  της Ναμίμπια – μια σπάνια, από τη φύση της, ευκαιρία να αποτυπώσετε στον φωτογραφικό σας φακό όλη την συγκλονιστική όψη της χώρας. Προορισμός μας η Καόκολαντ, η πιο δυσπρόσιτη, απομονωμένη, ασυνήθιστη κι ευαίσθητη περιοχή της Ναμίμπια, στ’ ακριτικά βορειοδυτικά σύνορα με την Αγκόλα. Περιοχή ατελεύτητων κι ανοιχτών πεδίων, μεγαλόπρεπων κι ανεμοδαρμένων οροσειρών, ατιθάσευτων χειμάρρων, κι αλλεπάλληλα κυλιόμενων χορτοβοσκών,  ¬αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο  για την ημινομαδική φυλή των Χίμπα, που ζουν ακόμη σύμφωνα με τις πατροπαράδοτες κληρονομημένες τους συνήθειες, ανέγγιχτοι από το πέρασμα του χρόνου. Η επίσκεψή μας εδώ θ’ αποτελέσει μία αφρικανική εμπειρία ζωής. Τό αεροπλάνο μας θα προσγειωθεί στον  αεροδιάδρομο της κωμόπολης Οπούβο, στην καρδιά της βόρειας Ναμίμπιας κοντά σε κάποιο από τους οικισμούς των Χίμπα. Οι Χίμπα είναι σήμερα η πιο αινιγματική φυλή μιας Αφρικής που αρχίζει ν’ αργοσβήνει από τον ορίζοντα. Κατά πάσα πιθανότητα Σομαλο-Χαμιτικής καταγωγής, αναγκάστηκαν να αποδημήσουν προς νότο, φτάνοντας στην Καόκολαντ περί τον 16ο αιώνα. Από τότε, υποβάλλονται διαρκώς σε μύριες κακουχίες, όπως η ξηρασία, οι επιδρομές στα κοπάδια τους, ο πόλεμος και ο ασφυκτικός εναγκαλισμός του δυτικού πολιτισμού. Παρ’ όλα αυτά εμμένουν γραπωμένοι από τον παραδοσιακό ημινομαδικό τους τρόπο  ζωής βρισκόμενοι σε μια αέναη μετακίνηση προς αναζήτηση νερού και βοσκής για τα ζώα τους. Γυναίκες κι άντρες, είναι το ίδιο εντυπωσιακοί στην όψη. Ψηλοί και λυγερόκορμοι, απαλά “σοκολατένιοι”! Κυκλοφορούν ημίγυμνοι με μόνο τους κάλυμμα τα κατσικίσια δέρματα που στεριώνουν γύρω από τη μέση. Ξακουστοί και για τις περίτεχνες κομμώσεις τους – σε ντιζάϊν ρασταφάριαν – είναι φιλάρεσκοι κι επινοητικοί στα στολίδια, που απαρτίζονται από καλαίσθητες συνθέσεις χαντρών, κογχυλιών, δέρματος, χαλκού, σιδήρου και ελεφαντόδοντος. Ολόκληρη η ζωή τους περιφέρεται γύρω από την κτηνοτροφία, με τα κοπάδια ν’ αποτελούν ουσιαστικά την μοναδική τους περιουσία. Κατοικούν σε κωνικές, ψάθινες καλύβες που κατασκευάζουν αυτοσχέδια από κλαριά “μοπάνε” και λάσπη, γύρω από έναν κεντρικό πυρήνα – την ιερή φωτιά. Όταν είναι έτοιμοι να μετακινηθούν σε αναζήτηση άλλης βοσκής, κλείνουν και  αμπαρώνουν με μεγάλες κοτρώνες τις εισόδους των καλυβών, προνοώντας για την περίπτωση που επανέλθουν κάποια μέρα. Κάτι που συμβαίνει όμως σπάνια. Εκτενής θα είναι και η γνωριμία μαζί τους. Σκοπός μας ένας και μοναδικός: να έρθουμε σε όσο το δυνατόν πιο άμεση επαφή με τους Χίμπα! Θα πραγματοποιηθούν στάσεις για επισκέψεις σε εποχικό χωριό της φυλής όπου θα ενημερωθούμε πάνω στον τρόπο ζωής και τις συνήθειές τους, αλλά επίσης και σχετικά με το πως απειλούνται από τον σύγχρονο πολιτισμό. Επιστροφή αργά το απόγευμα  αεροπορικώς  στο Σβάκοπμουντ στην Σκέλετον Κόουστ. Καλώς ήρθατε στον Ατλαντικό!

Ολοήμερη εκδρομή κατά μήκος της αφιλόξενης βόρειας  Σκέλετον Κόουστ (Ακτή των Σκελετών). Είναι το τμήμα εκείνο της Ερήμου Ναμίμπ που έχει τη φήμη της πιο άνυδρης περιοχής του πλανήτη, όπου ο ήλιος καίει αλύπητα, ενώ οι παγεροί άνεμοι του Ρεύματος Μπενγκουέλα της Ανταρκτικής χτυπούν τις ακτές με τον πιο αδυσώπητο τρόπο. Την ονομασία της η περιοχή την οφείλει σ’ αυτήν την “κατάρα” της Μητέρας Φύσης, που επιτείνεται έτι περισσότερο από την παρουσία αναρίθμητων σκουριασμένων σκελετών πλοίων που τσακίστηκαν στις βορειότερες ακτές. Πράγματι, από καταβολής χρόνου, η περιοχή φέρει την φήμη κυριολεκτικά «νεκροταφείου» ναυαγίων, που σε συνδυασμό με τις μετατοπιζόμενες αμμοθίνες, την σεληνιακή και μυστήρια απεραντοσύνη της απόλυτης απογύμνωσης, και το μανδύα της ομίχλης, προκαλούν την ανατριχίλα στον επισκέπτη. Η καθολική κυριαρχία της σιωπής διασπάται μόνο από τις διαπεραστικές και μελαγχολικές κραυγές απ’ τα θαλασσοπούλια και τις φώκιες. Τις τελευταίες αυτές θα τις θαυμάσουμε στον προστατευόμενο φυσικό τους περίγυρο. Την  αποικία φώκιας του Καίηπ Κρος. Εδώ προσάραξε  ο πρώτος Ευρωπαίος εξερευνητής των Ατλαντικών ακτών της Αφρικής, ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Ντιέγκο Κάο, που επισημοποίησε το γεγονός εμφυτεύοντας έναν σταυρό –εξ ου και η ονομασία της τοποθεσίας “Ακρωτήρι του Σταυρού”. Θα αφιερώσουμε όλο το πρωινό μας παρατηρώντας τον πληθυσμό από 100.000 γουνοφόρες φώκιες (Arctocephalus pusillus) που έχουν κάνει εδώ την φωλιά τους. Το απόγευμα θα εξορμήσουμε στους τρομερούς αμμόλοφους κοντά στο Βάλφις Μπαίη.

Το πρωί είναι αφιερωμένο στο μουσείο και θα έχετε χρόνο να ψωνίστε αναμνηστικά και έργα χειροτεχνίας από τα καλόγουστα καταστήματα της πόλης. Το μεσημέρι παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το Βίντχεκ.

Πετάμε με ενδιάμεσο σταθμό πίσω στην Αθήνα.

Άφιξη το πρωί στην Αθήνα.